طرح پونزی یک سرمایه گذاری فریبکارانه می باشد. در این ترفند سود هایی که به سرمایه گذاران برگردانده می شود از بهره های متعارف به طرز غیر عادی بالاتر است. این طرح سودی که به سرمایه گذاران پرداخت می کند را از پول خودشان یا از پول دیگر سرمایه گذاران بر می دارند تا از یک سودی که از فعالیت اقتصادی واقعی بدست آمده باشد.
پایداری و همیشگی بودن سودها که اینگونه طرح ها در تبلیغات خود اشاره می کنند فقط در صورت وجود یک جریان زیاد و رو به افزایش پول که توسط سرمایه گذاران ایجاد می شود می باشد.
سرنوشت تمام اینگونه شرکت ها محکوم به شکست است، به این دلیل که میزان پول پرداختی از میزان پولی که به سمت شرکت می رود بیشتر است.
این گونه طرح ها به نام Richard Ponzi نام گذاری شده است، کسی که اولین بار از این روش در اوایل ۱۹۲۰ استفاده کرد. او از ایتالیا در سال ۱۹۰۳ به آمریکا مهاجرت کرده بود. ریچارد پونزی خود این طرح را ابداع نکرده بود. چارلز دیکنز در اوایل ۱۸۵۷ در رمان Little Dorrit به رابطه با اینگونه طرح ها چند دهه قبل از متولد شدن پونزی توضیح داده بود او در سرتاسر آمریکا مشهور شد و ثروت بسیاری را از پول سرمابه گذاران بدست آورد.
در کشور های آمریکایی و اروپایی اینگونه شرکت ها قبل از فروپاشی شناسایی و عوامل آن توسط مامورین قانون دستگیر می شوند و هر چه تعداد سرمایه گذاران بیشتر می شود آنها بیشتر در معرض دید مامورین قرار می گیرند.
بزرگترین طرح پونزی مربوط به برنارد مدوف می باشد که این شخص از هر دو اشخاص سرمایه گذار و بنگا ههای سرمایه گذاری در طرحش استفاده کرد. میزان سرمایه ای که توسط مدوف در این طرح از بین رفت ۲۱ میلیارد دلار تخمین زده می شود. اگر میزان سود قول داده شده را هم به میزان مبلغ سرمایه گذاری شده اضافه کنیم این مقدار به ۶۴٫۸ میلیارد دلار می رسد. اما دادگاه نیویورک از این میزان سود صرفه نظر کرد و فقط محاکمه را بر اساس ۲۱ میلیارد دلار انجام داد.
قابل ذکر است طرح های هرمی با طرح پونزی متفاوت می باشد و طرح های هرمی در بعضی از شیوه های بکار برده شده شبیه طرح پونزی می باشد. در اینجا به سه تفاوت اشاره می کنیم:
۱٫ در یک طرح پونزی، طراح مانند یک مرکز اتصال برای قربانیان عمل می کند، بدینگونه که او مستقیما با تمام سرمایه گذاران در ارتباط است. اما در طرح هرمی خود اعضا تشویق به جذب سرمایه گذاران دیگر می شوند و مستقیما با سرمایه گذار جدید در ارتباط هستند و از او سود دریافت می کنند.
۲٫ یک طرح پونزی ادعا می کند که تکیه اش بر روی برخی از سرمایه گذاری های محرمانه و داخلی شرکت می باشد. اما طرح های هرمی کلاسیک به وضوح از پول افراد برای پرداخت سود به افراد اولیه استفاده می شود
۳٫ یک طرح هرمی خیلی سریعتر از طرح های پونزی از هم می پاشد و برای پایداری نیاز به افزایش تصاعدی تعداد مشارکت کنندگان دارد اما در یک طرح پونزی با تشویق افراد به سرمایه گذاری دوباره، می توانند بقاء خود را بیشتر کنند
منبع : mlmbook.ir
